Nelson Mandela is een van de bekendste symbolen voor de mensenrechten van de twintigste eeuw. Zijn toegewijde inzet voor de vrijheden van zijn volk vormt een bron van inspiratie voor mensenrechtenvoorvechters over de hele wereld. Hij werd geboren in Transkei in Zuid-Afrika als zoon van een stamhoofd en behaalde naast een universitaire graad ook een graad in de rechten. In 1944 werd hij lid van het Afrikaanse Nationale Congres (ANC) en werkte actief mee aan de afschaffing van het apartheidsbeleid van de heersende Nationale Partij. Tegenover de rechter verklaarde Mandela zijn acties als volgt: “Ik heb gevochten tegen blanke overheersing en ik heb gevochten tegen zwarte overheersing. Ik koester het ideaal van een democratische en vrije samenleving waarin iedereen in harmonie kan samenleven en gelijke kansen heeft. Het is een ideaal waar ik voor wil leven en wat ik hoop te bereiken. Maar het is ook een ideaal waarvoor ik bereid ben te sterven, als dat nodig is.”

Mandela werd veroordeeld tot levenslange gevangenschap en gedurende die tijd werd hij een krachtig symbool voor de groeiende anti-apartheidsbeweging. Hij bleef het aanbod van vrijheid in ruil voor het opgeven van zijn politieke positie weigeren. Nadat hij uiteindelijk in februari 1990 werd vrijgelaten intensiveerde hij zijn strijd tegen de onderdrukking om de doelen te bereiken die hij en anderen veertig jaar eerder hadden gesteld. In mei 1994 werd Mandela geïnstalleerd als de eerste zwarte president van Zuid-Afrika, een positie die hij tot 1999 hield. Hij nam de leiding in de afschaffing van een minderheidsregering en apartheid, waarbij hij internationaal respect afdwong voor zijn inspanningen voor nationale en internationale verzoening. Op zijn 90ste verjaardag werd een internationale viering van zijn leven en hernieuwde toewijding aan zijn doelen van vrijheid en gelijkheid gehouden.

“Als je iemand aanspreekt in een taal die hij begrijpt, dan bereik je zijn hoofd. Spreek je hem aan in zijn eigen taal, dan bereik je zijn hart.” – Nelson Mandela